Miesiąc: marzec 2024

2023 był najcieplejszym rokiem w historii pomiarów. This is fine. Na świecie jest już 37 milionów uchodźców. This is fine. Znów wymarło kilkanaście gatunków ptaków, ryb i ssaków. This is fine! Przecież nic na to nie poradzimy.

Szkocki filozof, Thomas Carlyle potępiał sarkazm, nazywając go „językiem diabła”. Z kolei Dostojewski interpretował go jako „krzyk rozpaczy – ostatnie schronienie ludzi skromnych, gdy ich dusza jest nachalnie atakowana”. Niestety, Dostojewski był też ksenofobem i rasistą, więc nie można go już cytować. This is fine.

Nazwijmy to więc satyrą. Publicystyka ma wszak ciągle dobrą prasę. Gdzieś pomiędzy zdezorientowaną akceptacją a całkowitym zaprzeczeniem, kiedy otaczająca nas rzeczywistość przekracza wszystko to, co dotąd uznawaliśmy za wyobrażalne, artyści obśmiewają i objaśniają nam świat, za pomocą ilustracji, komiksu, animacji.

 This is fine to cytat z popularnego mema internetowego, przedstawiającego antropomorficznego psa siedzącego z kubkiem herbaty w płonącym pokoju. W 2023 roku New York Times określił go „memem, który zdefiniował dekadę”. Dekadę końca antropocenu, kryzysu klimatycznego, wyczerpywania się paliw kopalnych, wojen, migracji i gwałtownego rozwoju sztucznej inteligencji.

Mimo ogromnej popularności mema, niewiele osób wie, że powstał on na bazie komiksu internetowego z 2013 roku, autorstwa amerykańskiego rysownika KC Greena. W oryginale komiks składał się z sześciu kadrów, z których ostatni przedstawiał psa topiącego się jak wosk od otaczającej go wysokiej temperatury. Zapytany o popularność tylko dwóch pierwszych kadrów komiksu, artysta odpowiada, że „łatwiej jest sprzedać dwa pierwsze kadry, niż całą historię”.

„Być może chodzi też o nadzieję.” – dodaje.

Artyści biorący udział w wystawie: Dominika Bobulska, Mateusz Kołek, Inga Levi, Agnieszka Łukaszewska, Nicolas Mahler, Dagmara Matuszak, Małgorzata Niespodziewana-Rados, Tomasz Niewiadomski, Mateusz Rafalski, Tomasz Spell, Bogna Sroka-Mucha, Jacek Świdziński, Václav Šlajch, Bartosz Zaskórski, Magdalena Żmijowska.

Kurator: Artur Wabik

Wystawa towarzysząca 13. Krakowskiemu Festiwalowi Komiksu została zrealizowana w ramach współpracy Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie z fundacją Muzeum Komiksu.

Wernisaż wystawy: piątek, 22 marca, godz. 20:00

Wystawa otwarta do 12 kwietnia,
od poniedziałku do piątku w godzinach 10-15
oraz w weekend festiwalowy 23-24 marca w godzinach 10-18

Olga Winiarczyk poszukuje wolnego pola z dala od opresyjności i ucisku systemu. Jest to nomadyzm wymykający się ze sformalizowanych struktur, apaństwowy, apolityczny, anarchizujący. Stany graniczne utożsamiane są z wolnościowym polem, pozbawionym jasnych ram, zasad i granic. Tutaj nie znajdziemy klarownych rozwiązań. Możemy błądzić po tych wizualnych krainach szukając nadaremnie odpowiedzi. Nomadyzm to podróż w odmienne stany psychiczne identyfikowane jako choroby. Wobec aparatu państwowego to zjawiska niewygodne i niepożądane. Obrazy są właśnie o tych stanach, o osobach, które skazane są niejako na nomadyzm, wykluczenie i lekceważenie. Tam mimo przeszkód i oporu, toczy się życie pełne trudów. Obok fluorescencyjnych kolorów pojawiają się pigmenty naturalne w postaci krwi lub spiruliny. Ów brak wolności psychicznej, pełen ograniczeń, poddany jest próbom wchodzenia w odmienne stany świadomości, mentalne krainy, których nieodłącznym elementem jest przygoda. Nomadyzm psychiczny, podobnie jak ten wędrowny, nie daje się w żaden sposób uformować, nie poddaje się normom, jest nieobliczalny i pełen niespodzianek. Video pt. Mania to opowieść o bipolarności, czyli braku przynależności do czegokolwiek. Akcja rozgrywa się w krainie błędu i obłędu równocześnie. To beznamiętne przyglądanie się tym stanom, brak identyfikacji. Wszystko dzieje się jakby w gęstej magmie, w jakimś niedostępnym stanie świadomości, przy dźwiękach psychodelicznej muzyki. „These are not my side. Neither right not left. My country is not my name. I am from bipolar states”; to ascetyczne zdania opisujące precyzyjnie ruchome obrazy, stany niedostępne. Książka „BIPOLAR” stanowi niejako kontynuację malarskich oraz video opowieści. Jest bardzo metaforyczna, posiadająca otwarte pole interpretacyjne. Pojawia się figura nomady jako irracjonalna, pełna sprzeczności postać nasycona swoistą ironią. Są to wizje gdzieś z pogranicza światów. Ogrody, oralne utopie, maszyny i zwierzęta, bipolar, odnajdywanie i ujarzmianie obrazów, wytwory polityczne, załamane przestrzenie; one współtworzą tą opowieść. „Każda postać wyraża procesy myślowe nie treść”… „Wszystko, co jest nie wprost wyjdzie w procesie”.

Wystawa otwarta do 14 marca, od poniedziałku do piątku w godzinach od 10 do 18.